Zarobek jest znikomy, co wpływa na ciężką ale często konieczną dezyzję o likwidacji hodowli, jeżeli ktoś ma maciory to właśnie od nich zaczyna. Między innymi z tego powodu co roku pogłowie żywca wieprzowego maleje. Następstwem tych działań jest rozwój firm zajmujących się importem prosiąt oraz zwiększająca się produkcja warchlaków w Europie.

Dodatkowo rozwój tuczu kontraktowego oraz budowanie wielkich ferm z kapitałem zagranicznym stawia przyszłość polskiej produkcji trzody pod znakiem zapytania. Cieszyć może jedynie pomoc wsparcia producentów tuczników niestety pomijający hodowców prosiąt.

Jak sobie radzić?
Uważam, że jeżeli mamy zacząć rozwiązywać problemy hodowców to należy zacząć od zahamowania spadku liczby loch w Polsce. Musimy być konkurencyjni dla produkcji z zachodu, rozwijając i powiększając stada. Małe krajowe gospodarstwa produkujące prosięta nie są wstanie zasiedlić nowych tuczarni, z zapotrzebowaniem na kilkadziesiąt sztuk jednorazowo, a pozyskiwanie z kilku chlewni warchlaków to w dalszej perspektywie problemy zdrowotne w tuczu. Kolejnym czynnikiem hamującym rozwój gospodarstw hodowlanych jest negatywne podejście społeczeństwa oraz władz lokalnych do nowych projektów i inwestycji. Pozwolenia na budowę trwają miesiącami i są bardzo kosztowne. 

Powstawanie nowych, dużych obiektów to również dodatkowe miejsca pracy. Poprzez praktykę, wzrost wiedzy hodowców na temat produkcji i utrzymywania odpowiedniego statusu zdrowotnego, czyni je idealnym partnerem do współpracy z hodowcą tuczników.

Szymon – hodowca z Wielkopolski.
fot. agrobrand.pl

Materiał ma formę bloga i zawiera opis doświadczeń własnych autora, nie pełni funkcji doradczej czy też sugestii jak należy prowadzić hodowlę trzody chlewnej.