Objawami choroby jest więdnięcie i usychanie liści. Najgroźniejsze jest porażenie roślin w fazie kwitnienia i na początku mlecznej dojrzałości ziarna. W przypadku fuzariozy kłosów objawami są żółknięcie niektórych plew w kłosie a nawet całych kłosów, które pojawiają się już w fazie mlecznej. Choroba przenosi się przez zarodniki bezpłciowe (konidia). W Fusarium są trzy typy zarodników: makrokonidia, mikrokonidia i chlamydospory. Wysoka wilgotność powoduje pokrywanie kłosa białym lub pomarańczowo-różowym nalotem, zawierającym zarodniki konidialne choroby. Stadium workowe w postaci owocników tworzone jest w resztkach pożniwnych. 

Przyczynami coraz częstrzych porażeń upraw są:
– uprawa roślin w monokulturach, bez tradycyjnego płodozmianu
– oszczędnościowy system upraw
– jednoetapowy zbiór zbóż.

Fusarioza może powodować ogromne straty gospodarcze, poprzez obniżenie masy 1000 ziaren a poprzez to straty plonu ziarna (5-60%). Najgroźniejsza jest dla pszenicy. Spada nie tylko plon ziarna, ale także pogarsza się jego jakość. Niektóre gatunki z rodzaju Fusarium zawierają mikrotoksyny, które są trujące dla ludzi i zwierząt.

Głównymi metodami ograniczającymi Fuzariozy są:
– prawidłowa agrotechnika:
a) stosowanie płodozmianu
b) prawidłowa uprawa gleby
c) właściwe nawożenie
d) właściwy i przemyślany dobór odmian
– zwalczanie chemiczne:
a) zaprawianie ziarna siewnego 
b) opryskiwanie fungicydami (szczególnie w okresie kwitnienia)

Na koniec przypominamy, że okresy stosowania i dawki wszystkich preparatów do zwalczania fuzariozy w zbożach należy zawsze stosować zgodnie z aktualnymi „Zaleceniami Ochrony Roślin”.

(rup)