Do tego celu służy zespół uprawek pożniwnych, które mają za zadanie:
– przykryć resztki pożniwne
– zwalczyć chwasty nasienne i rozłogowe
– ograniczyć parowanie i straty wody z gleby
– ułatwić poprawne wykonanie orki siewnej lub przedzimowej
Przez długi czas pierwszym tradycyjnym zabiegiem tego zespołu uprawek była podorywka wykonywana na głębokość 6-10 cm połączona z bronowaniem. Kolejnym zabiegiem było bronowanie broną zębową wykonywane po wzejściu chwastów na podoranym polu.
Liczba zabiegów bronowania jest uzależniona po pierwsze od długości okresu jaki pozostaje od momentu zejścia roślin uprawnych z pola do orki siewnej lub przedzimowej, a po drugie od tempa wschodu chwastów. Takich zabiegów bronowania można potencjalnie wykonać 2 lub 3 w przypadku roślin wcześnie schodzących z pola a orką przedzimową wykonywaną pod rośliny jare. Zaleca się, aby pełny zespół zabiegów pożniwnych wykonywany był przynajmniej raz na 3-4 lata. Przyczyni się to w znacznym stopniu do zmniejszenia liczby nasion chwastów w glebie.
Powyższy zespół zabiegów pożniwnych dotyczy pól wolnych od perzu. W przypadku decyzji dotyczącej walki mechanicznej z perzem musimy zastosować więcej zabiegów wykorzystujących np. kultywatory i brony talerzowe. Z uwagi na to, że zwalczanie mechaniczne perzu jest czaso- i energochłonne w praktyce rolniczej jest on zwalczany metodą mechaniczno-chemiczną lub chemiczną przy użyciu herbicydów.
Postępująca technika rolnicza i aspekt ekonomiczny, spowodowały wejście do upraw pożniwnych nowych maszyn, takich jak kultywator podorywkowy, agregat ścierniskowy, brona talerzowa, agregat talerzowy itp., które ograniczają liczbę przejazdów po polu i skaracają czas ich wykonania.
(rtr) tl
