REKLAMA

Jak przechowywać ziemniaki by ograniczyć straty do minimum

Redakcja - Uprawa
19.10.2021
chat-icon 0

Gdy czas zbioru ziemniaków dobiegnie końca niektórzy rolnicy decydują się na przechowanie swoich plonów licząc na uzyskanie wyższej ceny sprzedaży w okresie zimowym. Jednak przechowywanie ziemniaków jest procesem bardzo wymagającym i trudnym, zatem warto wiedzieć jak przechowywać, by straty plonu były jak najmniejsze.

fot. Paweł Pąk
REKLAMA

Gdy czas zbioru ziemniaków dobiegnie końca niektórzy rolnicy decydują się na przechowanie swoich plonów licząc na uzyskanie wyższej ceny sprzedaży w okresie zimowym. Jednak przechowywanie ziemniaków jest procesem bardzo wymagającym i trudnym, zatem warto wiedzieć jak przechowywać, by straty plonu były jak najmniejsze.

Na przechowanie ziemniaków po zbiorach decyduje się wielu rolników. Przechowane i sprzedane ziemniaki w okresie zimowo-wiosennym dają szansę na uzyskanie wyższej ceny niż gdyby sprzedaż nastąpiła od razu po zbiorze, gdyż wówczas podaż na to warzywo jest wysoka. Ocenia się, że corocznie aż 90% zebranych ziemniaków trafia do przechowywania.

Nie jest to jednak łatwy proces. Przechowywanie ziemniaków generuje dodatkowe koszty i niesie ze sobą ryzyko strat masy towarowej. Straty te są nieuniknione, jednak istnieją możliwości ograniczania nadmiernych ubytków.

W okresie przechowywania bulwy narażone są na różnego rodzaju straty, zarówno ilościowe jak i jakościowe. Straty te spowodowane są ubytkami naturalnymi, procesem kiełkowania, procesami chemicznymi, rozwojem chorób grzybowych i bakteryjnych. Straty mogą wahać się w granicach od 5 do 30% plonu, a w przypadku zaniedbań, mogą być jeszcze większe.

Powstawanie strat podczas przechowywania często jest wynikiem błędów popełnionych w czasie wegetacji i zbioru. Błędy te nie mogą być już naprawione podczas przechowywania. Wielkość strat w okresie przechowywania zależy od wielu czynników, wśród których główne znaczenie mają: genetyczne właściwości odmiany, czynniki zewnętrzne, wpływające na jakość ziemniaków (gleba, przebieg pogody, nawożenie organiczne i mineralne, zabiegi zwalczania chorób, termin i warunki zbioru) oraz sposób przechowywania (szczególnie temperatura i wilgotność względna w przechowalni). Zadaniem właściwego przechowalnictwa jest maksymalne wydłużenie okresu uśpienia bulw.

Głównym czynnikiem powodującym uśpienie bulw jest temperatura ich przechowywania, która w przypadku sadzeniaków i ziemniaków jadalnych może wynosić ok. +3°C. Ze względu na konieczność utrzymania niskiej zawartości cukrów redukujących, ziemniaki przeznaczone do przetwórstwa spożywczego powinny być przechowywane w temperaturze 6-8°C. Poziom cukrów redukujących wzrasta w niskich temperaturach (2-4°C). Z kolei utrzymująca się wyższa temperatura (>8°C) powoduje zwiększenie oddychania, nadmierną transpirację oraz intensywny wzrost kiełków. Niezbędne staje się wtedy stosowanie środków hamujących kiełkowanie ziemniaków.

Preparaty hamujące kiełkowanie są również stosowane przy długotrwałym przechowywaniu ziemniaków jadalnych. Nie można jednak stosować inhibitorów kiełkowania na sadzeniaki, gdyż następstwem tego jest brak wschodów. Obecnie dopuszczonych do obrotu i stosowania jest 17 preparatów. Zawierają one substancje czynne hydrazyd maleinowy w postaci soli potasowej lub soli cholinowej, 1,4-dimetylonaftalen, etylen, bentazon oraz substancje na bazie sodu. Dostępne są także substancje czynne oparte na składnikach naturalnych: oleju z pomarańczy i ekstrakcie olejowym z mięty zielonej. Podczas przechowywania bardzo ważna jest również prawidłowa wentylacja i niedopuszczenie do zawilgocenia, gdyż straty mogące wywołać wtedy choroby, są już nie do odrobienia.

Straty podczas przechowywania ziemniaków ograniczają:


- wybór do uprawy odpowiedniej odmiany (zwrócenie szczególnej uwagi na trwałość przechowalniczą),


- stosowanie odpowiedniej agrotechniki, nawożenia i ochrony plantacji,


- przeznaczanie do przechowywania bulw dojrzałych, dobrej jakości, bez uszkodzeń mechanicznych i zanieczyszczeń, zebranych w warunkach suchej i ciepłej pogody (właściwy termin i warunki zbioru),


- osuszanie bulw i intensywne ich wietrzenie tuż po zbiorach,


- zapewnienie optymalnych warunków termiczno-wilgotnościowych, zależnie od kierunku użytkowania,


- zapobieganie kiełkowaniu,


- przeznaczanie w pierwszej kolejności do zagospodarowania odmian charakteryzujących się obniżoną trwałością przechowalniczą.

(rup) jp / Źródło: WIR

chat-icon 0

REKLAMA

Polecane

Komentarze (0)

Zaloguj się lub załóż konto, Twoja nazwa zostanie automatycznie przypisana do komentarza.

Zamieszczając komentarz akceptujesz regulamin


REKLAMA

Zobacz więcej

REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA