REKLAMA

Koniczyna: rodzaje, uprawa i zastosowanie

Redakcja - Uprawa
29.11.2022
Lubię to
Lubię to
0
Super
Super
0
Haha
Haha
0
Smutny
Smutny
0
Szok
Szok
0
Zły
Zły
0
chat-icon 0

Koniczyna - większości społeczeństwa kojarzy się ona z chwastem i nie mogą uwierzyć, kiedy słyszą, że koniczynę można uprawiać tak samo, jak miętę. Okazuję się, że koniczyna może być cenioną rośliną pastewną.

fot. Adobe Stock
REKLAMA

Koniczyna - większości społeczeństwa kojarzy się ona z chwastem i nie mogą uwierzyć, kiedy słyszą, że koniczynę można uprawiać tak samo, jak miętę. Okazuję się, że koniczyna może być cenioną rośliną pastewną.

Czym właściwie jest ta koniczyna? Jest to roślina z rodzaju dwuliściennych z rodziny bobowatych (motylkowatych). Ilość jej gatunków na świecie waha się pomiędzy 200 a 300, w samej Polsce mamy ich około 20-25. Koniczynę klasyfikujemy w zależności od rodzaju jako byliny (wieloletnie) oraz jako rośliny jednoroczne, które tworzą darnie bądź kępy.

Jak sami dobrze wiemy, nie ma jednej wytyczonej ilości listków u tej rośliny - kto nie szukał w dzieciństwie szczęśliwej czterolistnej koniczyny? Możemy u nich spotkać zarówno trzy listki, jak i pięć, aż po dziewięć, a niektóre z gatunków posiadają również kwiaty, które występują głównie w kolorze białym, czerwonym, żółtym i różowym. Koniczynka ma zdolność wiązania azotu z atmosfery, dzięki symbiozie z bakteriami brodawkowatymi oraz zawiera pokaźne ilości białka. Jakie ma koniczyna rodzaje? Jak ją się uprawia i jakie ma zastosowanie?

Rodzaje koniczyny i ich zastosowanie

Koniczyna łąkowa, również nazywana koniczyną czerwoną jest jedną z najpopularniejszych. Bardzo łatwo się rozprzestrzenia i jest traktowana głównie jako chwast. Koniczyna ta jest rośliną wieloletnią i niską. Posiada różowe, czerwone bądź bordowe kwiaty, z licznymi drobnymi płatkami, które są obupłciowe. Ta koniczyna ma zastosowanie jako pasza dla zwierząt, jest miododajna i działa leczniczo. Pomoże obniżyć poziom cholesterolu, działa przeciwzapalnie i wspomaga nasz układ krwionośny.

Koniczyna biała, nazywana też koniczyną rozesłaną, posiada białe ubarwienie kwiatków. Tak samo, jak koniczynę łąkową, możemy spotkać ją w ogrodach Europejskich i jest uznawana przez wielu jako chwast, ponieważ jest bardzo odporna czy to na deptanie czy przygryzanie. Jest ona jednocześnie bardzo cenną rośliną pastewną i miododajną. Pomaga w zwalczaniu biegunki i reumatyzmu. Kwiaty można parzyć i stosować podczas infekcji górnych dróg oddechowych oraz gruźlicy.

Koniczyna aleksandryjska należy do roślin jednorocznych. Można powiedzieć, że swoim wyglądem będzie przypominała lucernę. Bardzo szybko się rozrasta i dobrze krzewi. Na samym szczycie łodyżki osadzone ma biało-żółte kwiaty. Jest bardzo wrażliwa na jakiekolwiek mrozy czy chłody, przez co wymarza. Stosowana głównie jako uzupełnienie paszy lub stosuje się ją, aby poprawić żyzność i strukturę gleby.

Koniczyna perska tak samo, jak koniczyna aleksandryjska, należy do jednorocznych roślin. Osiąga wzrost od 25 cm do 1 m, przez co można nazwać ją rośliną średnio wysoką. Kwiatki ma małe, koloru purpurowego lub różowego. Stosuje się ją jako paszę dla zwierząt, ze względu na jej soczystość. Poleca się ją przede wszystkim jako zielonkę. Nie znajduje zastosowania w ziołolecznictwie.

Koniczyna Michela sprowadzona z północno-wschodniej części basenu Morza Śródziemnego. Jest rośliną jednoroczną. Dużą zaletą jej jest to, że dobrze znosi niskie temperatury oraz posiada długi korzeń palowy, dzięki któremu może czerpać wilgoć razem ze składnikami odżywczymi z dużo niższych warstw gleby. Dzięki swoim korzeniom rozluźnia i napowietrza glebę, co wpływa pozytywnie na aktywność mikroorganizmów glebowych, sprzyjając poprawieniu się żyzności gleby. Doskonale nadaje się również na paszę.

Uprawa koniczyny

Każda koniczyna ma swoje wymagania, które powinno się spełnić, aby można było je dobrze wyhodować.

Koniczyna łąkowa (czerwona)  preferuje stanowiska stosunkowo chłodne i wilgotne, ponieważ ma duże zapotrzebowanie na wodę. W okresie od drugiej połowy maja do końca sierpnia przypada największe zapotrzebowanie na wodę. Idealna dla niej będzie gleba dobrze spulchniona i nawieziona. Preferuje wzbogacone w wapń, od żyznych po średnio zwięzłe, bez kwaśnego materiału glebowego. Najlepsza temperatura dla jej wzrostu będzie wynosić 16-20°C.

Koniczyna biała można siać przez cały sezon oraz wczesną wiosną. Toleruje każde podłoże tak naprawdę i nie potrzebuje żadnego nawożenia. Jednakże bardzo ważne jest, aby zapewnić jej słońce, bardzo nie lubi zacienionych miejsc i nie będzie nam chętnie w takich kwitła. Można ją wysiewać gęsto.

Koniczyna aleksandryjska okres wysiewu przypada na drugą połowę kwietnia. Dobrze się czuje na glebach żyznych, przepuszczalnych i wilgotnych, mogą być także gliniaste. Odczyn gleby najlepiej obojętny, ewentualnie zasadowy. Nawozi się ją fosforem i potasem.

Koniczyna perska ze względu na pochodzenie rośliny trzeba zwracać uwagę na wilgotność, temperaturę i nasłonecznienie na miejscu sadzenia. Uprawiamy ją na stanowiskach ciepłych i słonecznych, z dużą wilgotnością. Gleba żyzna i wilgotna, nie może być gliniasta i uboga w składniki pokarmowe. Nie jest odporna na chłody, dlatego uprawiamy ją jako roślinę jednoroczną.

Koniczyna Michela tak naprawdę nie posiada żadnych specjalnych wymagań. W jej uprawie sprawdzają się podłoża zarówno kwaśne, jak i zasadowe. Urośnie nam również na podmokłym terenie lub okresowo zalewanym oraz znosi niewielkie zasolenie gleby. Tak naprawdę sprawdzi się na wszystkich rodzajach gleb. Odporna na mrozy.

(rup)

chat-icon 0

REKLAMA

Polecane

Komentarze (0)

Zaloguj się lub załóż konto, Twoja nazwa zostanie automatycznie przypisana do komentarza.

Zamieszczając komentarz akceptujesz regulamin


REKLAMA

Zobacz więcej

REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA