Jak dobrze wykorzystać słomę do celów nawozowych
Kombajn pracujący w polu podczas żniwa
W gospodarstwach zajmujących się wyłącznie produkcją roślinną, słoma zazwyczaj stanowi dodatkowy kłopot. Jej zbiór podnosi koszty produkcji, a sprzedaż jest z reguły nieopłacalna. Tymczasem słoma prawidłowo rozdrobiona i rozrzucona na polu stanowi wspaniały nawóz organiczny.
W gospodarstwach zajmujących się wyłącznie produkcją roślinną, słoma zazwyczaj stanowi dodatkowy kłopot. Jej zbiór podnosi koszty produkcji, a sprzedaż jest z reguły nieopłacalna. Tymczasem słoma prawidłowo rozdrobiona i rozrzucona na polu stanowi wspaniały nawóz organiczny.
Co to jest PUE ARiMR?
Słoma jest produktem ubocznym uprawy zbóż. W gospodarstwach, w których prowadzi się produkcję zwierzęcą, wykorzystanie słomy z reguły nie przysparza kłopotu – stanowi ona świetny materiał na ściółkę czy do produkcji obornika. Dodatkowo, jeśli jest dobrej jakości, może również stanowić uzupełnienie diety we włókna dla przeżuwaczy. Ale co zrobić ze słomą w gospodarstwach zajmujących się wyłącznie produkcją roślinną? Tutaj słoma stanowi dodatkowy problem – jej zbiór podwyższa koszty produkcji, a sprzedaż jest z reguły nieopłacalna. W takiej sytuacji słomę warto jest przeznaczyć do nawożenia organicznego.
Zaletą wykorzystania słomy jako nawozu jest jej bogaty zasób w mikro- i makroelementy. W zależności od gatunku zbóż, plon słomy wynosi średnio od 4 do 7 ton/ha. Zakładając, że mamy 5 ton/ha, wprowadzamy do gleby szereg makro- i mikroelementów w dawkach: azot – 20-35 kg,
VAT w rolnictwie, czy to się opłaca?
fosfor – 10-15 kg, potas – 60-110 kg, tlenek magnezu – 6-10 kg, tlenek wapnia – 11-20 kg, siarka – 5-8 kg, bor – 25 g, miedź – 15 g, molibden – 150 g. Wadą słomy jest natomiast jej długi rozkład, który wynosi średnio około 200 dni. W przypadku jeśli słoma nie została prawidłowo rozdrobniona i rozrzucona na polu, rozkłada się jeszcze dłużej.
Na rozkład słomy w glebie ma wpływ również odczyn gleby, temperatura, wilgotność, dostępność azotu oraz głębokość przyorania. Optymalny rozkład słomy zachodzi przy wilgotności 60-70% i temperaturze 15 stopni C. Korzystny odczyn gleby do rozkładu masy organicznej słomy wynosi 6,0-7,0 pH.
Podstawowym warunkiem prawidłowego rozłożenia nawozu jakim jest słoma i dostarczenia glebie zawartych w niej składników mineralnych, jest jej prawidłowe pocięcie i równomierne rozrzucenie na polu. Zaleca się, aby w tym przypadku odcinki słomy miały długość maksymalnie 10 cm. Ponadto należy również pozostawić na polu nisko ścięte ściernisko. Po wymieszaniu słomy z warstwą gleby należy ją następnie przyorać.
Rozkład słomy w glebie można przyspieszyć stosując azot. W tym celu zaleca się użycie na tonę przyoranej masy słomy od 6 do 8 kg azotu, ponieważ takiej ilości potrzebują bakterie do jej rozłożenia. Możemy wykorzystać tutaj na przykład mocznik, gnojowicę czy gnojówkę, jeśli mamy taką możliwość.
Uprawa owsa – wady i zalety
Resztki pożniwne najlepiej jest wymieszać kultywatorem ścierniskowym (gruberem). Zapewnia on równomierne wymieszanie resztek pożniwnych – do 70% przykrycia w całej spulchnionej warstwie. Duże znaczenie dla rozkładu słomy ma głębokość jej przyorania. Na glebach lekkich słomę zaleca się wymieszać z glebą na głębokość 10-12 cm, natomiast na glebach ciężkich – na 6-8 cm. Pełny efekt plonotwórczy zagospodarowania słomy uzyskuje się w latach wilgotnych.
Regularne przyorywanie słomy podnosi poziom próchnicy w glebie, a przez to zwiększa jej żyzność. Dobrze odżywiona gleba lepiej zatrzymuje i gromadzi wodę oraz w znacznie mniejszym stopniu narażona jest na erozję.
Jak poprawnie ciąć orzech włoski?
Nawożenie słomą nie jest zalecane na glebach silnie zakwaszonych oraz o małej skuteczności biologicznej.
(rup)
Zaloguj się lub załóż konto, Twoja nazwa zostanie automatycznie przypisana do komentarza.