REKLAMA

Łubin wąskolistny – uprawa

Redakcja - Uprawa
24.10.2021
chat-icon 0

Łubin wąskolistny to roślina z rodziny bobowatych, pochodząca z terenów basenu Morza Śródziemnego. Jest ona wykorzystywana do produkcji paszy i zielonego nawozu. Jej dużą zaletą jest wysokie plonowanie, szybkie dojrzewanie i niska wrażliwość na antraknozę. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat łubinu wąskolistnego, kontynuuj czytanie artykułu.

fot. Adobe Stock
REKLAMA

Łubin wąskolistny to roślina z rodziny bobowatych, pochodząca z terenów basenu Morza Śródziemnego. Jest ona wykorzystywana do produkcji paszy i zielonego nawozu. Jej dużą zaletą jest wysokie plonowanie, szybkie dojrzewanie i niska wrażliwość na antraknozę. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat łubinu wąskolistnego, kontynuuj czytanie artykułu.

Łubin wąskolistny - odmiany

Obecnie wyróżnia się 15 odmian łubinu wąskolistnego. Można podzielić je na trzy główne grupy: gorzkie, słodkie rozgałęziające się oraz słodkie nierozgałęziające się. Odmiany gorzkie cieszą się najmniejszą popularnością. Wysiewane są głównie w miejscach, występowania zwierzyny leśnej. Na takich obszarach nie ma sensu uprawiać odmian słodkich, gdyż sarny oraz dziki przygryzają je, co powoduje obniżenie plonowania i znaczne przedłużenie okresu wegetacji. Mała popularność odmian gorzkich wynika również z faktu, iż cechują się dużo niższym plonowaniem niż łubiny słodkie.

Odmiany słodkie dzieli się na dojrzewające wcześnie (Regent, Neptun, Sonet), średniowcześnie (Baron, Zeus, Bojar, Boruta) oraz nieco później (Kadryl, Graf, Cezar, Kalif). Największe wysokości osiągają łubiny wąskolistne odmiany Graf, Kadryl, Boruta i Zeus. Szczególnym uznaniem cieszy się Zeus, osiągający bardzo duże wysokości i cechujący się szybkim wzrostem.

Łubin wąskolistny - cechy charakterystyczne

Łubin wąskolistny tworzy głęboki system korzeniowy, cechujący się znacznie słabszym rozgałęzieniem, niż system łubinu żółtego. Roślina wąskolistna żyje w symbiozie z brodawkowymi bakteriami, które osiadają na korzeniach bocznych oraz korzeniu głównym. Ten rodzaj łubinów cechuje się wyjątkowo szybkim wzrostem początkowym.

Łodyga łubinu wąskolistnego jest owłosiona, prosta i sztywna. Zwykle osiąga ona wysokość do 1 m. Łodygi niesamokończących się odmian rozgałęziają się już w początkowych etapach rozwoju. Liście łubinu mają zielony kolor i są wąskie. Ponadto posiadają antocyjanowe przebarwienia, uwarunkowane genetycznie.

Kwiaty łubinu wąskolistnego są osadzone na wierzchołku głównego pędu. Ułożone są nieregularnie lub spiralnie. Kolor kwiatów zależy od wybranej odmiany łubinu. Najczęściej kwiatostan ma barwę białą, niebieską, fioletową i różową.

Owoce łubinu wąskolistnego to jasnobrązowe, wielonasienne strąki. Nasiona tej rośliny mają nerkowaty, delikatnie spłaszczony kształt. Ich okrywa ma kolor szary lub beżowy. Niektóre odmiany łubinu mają nasiona nakrapiane lub marmurkowe. Masa tysiąca nasion wynosi 120-190 g.

Gdy już znasz charakterystykę, zapewne jesteś ciekaw, kiedy i jak siać łubin wąskolistny. Odpowiedź na to pytanie znajdziesz w dalszej części artykułu. Zapraszamy!

Łubin wąskolistny - uprawa

Łubin wąskolistny należy uprawiać na glebach średnich - lekko kwaśnych. Roślina ta nie preferuje gleb podmokłych. Siew łubinu wykonuje się 20.III-15.IV w rozstawie 12-20 cm. Zalecana obsada dla tradycyjnych odmian to 100 roślin na 1m2, a dla odmian samokończących od 110 do 130 roślin na 1m2. Uprawiając łubin, po długiej przerwie należy pamiętać o zastosowaniu zaprawy grzybobójczej.

Łubin wąskolistny należy nawozić przed zimową orką w dawce 80-90 kg soli potasowej na 1 ha oraz 50-70 kg dekatlenku tetrafosforu na 1 ha. Startowa forma azotu musi wynosić ok. 20 kg. W celu ochrony łubinu wąskolistnego, należy zwalczyć chwasty po siewie przy użyciu specjalnych środków np. Azotopu.

Zbiorów łubinu wąskolistnego dokonuje się, gdy łodygi wyschną i zżółkną, a strąki zbrunatnieją. Łubiny można także poddać desykacji ok. 2 tygodnie przed planowanym zbiorem w celu przyspieszenia dojrzewania.

Łubin wąskolistny - zabiegi pielęgnacyjne

Łubin wąskolistny najczęściej jest atakowany przez chorobę zwaną antraknozą. Na szczęście można ją łatwo i szybko zwalczyć przy pomocy fungicydów, czyli środków grzybobójczych, które hamują proces oddychania grzybów i biosyntezy białek oraz kwasów nukleinowych. Jeśli chcesz zapobiec antraknozie łubinu, w fazie siewki zastosuj opryski grzybobójcze.

Aby cieszyć się dorodnymi zbiorami, należy pamiętać również o zapobieganiu zachwaszczaniu. Najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie metod mechanicznych lub chemicznych. Jedną z najskuteczniejszych sposobów zapobiegania zachwaszczaniu jest bronowanie. Należy wykonywać je od siewu do początku wschodów roślin. Warto powtórzyć je po rozwinięciu się pierwszych liści. Należy jednak pamiętać, że po wschodzie bronowanie musi być wykonywane bardzo ostrożnie, aby nie zniszczyć roślin.

Na początku wschodów łubin może przez oprzędziki, czyli owady z rodziny ryjkowcowatych, które żerują na roślinach motylkowatych, obgryzają brzegi liści i wyjadają korzeniowe brodawki. W czasie zawiązywania się kwiatowych pąków, łubin jest narażony na atak mszyc, które znacznie osłabiają wzrost rośliny i często przyczyniają się do jej więdnięcia. Nasiona łubinu zwykle są uszkadzane przez larwy strąkowców bobowych, czyli chrząszczy z rodziny stonkowatych. Aby zwalczyć wszystkie wymienione szkodniki, należy stosować środki insektycydowe, zawierające m.in. bifentrynę oraz cypermetrynę.

Gdy już wiesz, kiedy siać łubin wąskolistny, jak go nawozić i uprawiać, możesz rozpocząć hodowlę tych roślin. Jesteśmy przekonani, że dzięki naszym radom uda Ci się osiągnąć odpowiednie plony.

(rup)

chat-icon 0

REKLAMA

Polecane

Komentarze (0)

Zaloguj się lub załóż konto, Twoja nazwa zostanie automatycznie przypisana do komentarza.

Zamieszczając komentarz akceptujesz regulamin


REKLAMA

Zobacz więcej

REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA
REKLAMA