Uwaga na suchą zgniliznę kapustnych w rzepaku ozimym
Jedna z najgroźniejszych chorób rzepaku, sucha zgnilizna kapustnych, pomału zaczyna już dawać o sobie znać na polach. Patogen pojawia się w okresie jesieni i rozwija się przez cały okres wegetacji rzepaku.
Jedna z najgroźniejszych chorób rzepaku, sucha zgnilizna kapustnych, pomału zaczyna już dawać o sobie znać na polach. Patogen pojawia się w okresie jesieni i rozwija się przez cały okres wegetacji rzepaku.
Wyższa temperatura powietrza, duża wilgotność oraz ślady obecności pierwszych szkodników spowodowały wzrost zagrożenia suchą zgnilizną na plantacjach rzepaku ozimego. W najcieplejszych województwach Polski sucha zgnilizna kapustnych już się pojawiła. Niezbędna jest zatem regularna lustracja plantacji i w razie konieczności decyzja o zastosowaniu środków ochrony roślin.
Plusy i minusy uprawy rzepaku
Zarodniki grzyba przenoszone są przez wiatr. Rozwojowi choroby sprzyja duża ilość opadów i temperatura powyżej 15°C, a także uszkodzenia roślin przez szkodniki. Źródłem infekcji są natomiast resztki pożniwne i porażony materiał siewny.
Choroba pojawia się w okresie jesieni i rozwija się przez cały okres wegetacji rzepaku. Objawy choroby można zaobserwować na szyjkach korzeniowych, liściach i łodydze, przy czym pojawienie się jej na łodydze jest najbardziej niebezpieczne, ponieważ uniemożliwia roślinie pobór wody i substancji pokarmowych.
Optymalne terminy siewu zbóż jarych
Progiem ekonomicznej szkodliwości jest stwierdzenie 10-15% roślin rzepaku ozimego z objawami suchej zgnilizny kapustnych w postaci zbrunatnienia szyjek korzeniowych lub żółtobrunatnych plam na liściach.
(rup) jp
Zaloguj się lub załóż konto, Twoja nazwa zostanie automatycznie przypisana do komentarza.