Uzyskiwanie dobrych jakościowo wysokich plonów roślin jest uzależnione w dużej mierze od optymalnego odczynu gleby. Wg ogólnodostępnych danych ok. 70% powierzchni użytków rolnych w Polsce ma odczyn kwaśny i bardzo kwaśny.

Podstawowym zabiegiem agrotechnicznym przywracającym stan pH 6,0-7,2 (optymalny odczyn glebowy) jest wapnowanie.

Optymalnym okresem wykonania tego zabiegu, ze względów organizacyjnych i technicznych, jest okres przed wykonaniem zespołu uprawek pożniwnych.

Odczyn gleby ma bezpośredni wpływ szczególnie na:
– strukturę
– pojemność wodną
– aktywność biologiczną
– właściwości cieplne
– przyswajalność składników pokarmowych dla roślin

Potrzeby wapnowania oceniają stacje chemiczno-rolnicze. na podstawie wykonywanych przez nie badań odczynu gleby, które można łączyć ze sprawdzeniem zasobności gleby w składniki pokarmowe.

Dane te pozwolą właściwie zaplanować zabieg wapnowania określając optymalne nawożenie wapniem oraz nawożeniem mineralnym dla roślin następczych.

Zastosowanie nawozów wapniowych w dawce obliczonej na podstawie zaleceń stacji chemiczno-rolniczej powinno zlikwidować zakwaszenie gleby na okres 3-4 lat i uchronić nas przed tzw. przewapnowaniem gleby.

Przewapnowanie może wywołać:
– przesuszenie gleby
– szybszy rozkład substancji organicznej 
– przejście niektórych składników w formy nieprzyswajalne dla roślin (P, B, Fe, Mn)

Dobór nawozu wapniowego jest istotny z punktu widzenia typu gleby. Na gleby lekkie i bardzo lekkie stosuje się wapno węglanowe (dolomity, wapniaki, magnezyty). Wapno tlenkowe (tzw wapno palone) stosuje się do odkwaszania gleb ciężkich i średnich.

W przypadku gleb ubogich w magnez powinno zastosować się nawozy wapniowo-magnezowe. Magnez dostępny w tych nawozach jest kilkakrotnie tańszy od innych nawozów dostępnych na rynku.

(ru) tl